Bouke Waalewijn (32), was recruiter en is nu leerling-timmerman bij aannemersbedrijf Wever.
“Ik heb een bachelor psychologie en een master arbeidsorganisatie en klinische psychologie. Tijdens mijn stage merkte ik dat de zorg niets voor mij is. Mensen binnen het stramien van de zorgverzekeraars helpen en telkens intensieve gesprekken voeren, ik ben daar niet voor gemaakt. Dus nam ik een baan aan in de recruitment. Daar zat ik dan op mijn bureaustoel, 40 uur naar een scherm te staren. Achter dat bureau besloot ik: ik wil met mijn handen werken.”
“Eerst volgde ik een minor kunstrestauratie, maar daarmee kon ik niet meteen aan de slag. Daarom koos ik uiteindelijk voor een werkopleiding tot timmerman bij Bouwmensen. Ik begon weer onderaan, ging er financieel op achteruit en was er veel uren aan kwijt. Ik was weer het jonkie van de groep; de bouw is aan het vergrijzen, ik heb vooral oudere collega’s.”
“Ik ben nu een jaar bezig en voel dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Ik werk fulltime en ga daarnaast twee avonden per week naar school. Tijdens het werk loop ik mee met een ervaren timmerman die mij het vak leert. Ik werk aan de renovatie van monumentale panden in de binnenstad. Als ik met vrienden over de grachten loop zeg ik vaak: ‘Kijk, dat heb ik gemaakt.’ Mijn ambitie is een goede timmerman te worden en ooit een eigen bus te hebben.”
“Ik vind het leuk dat ik een andere achtergrond heb dan de meesten die hier werken. Al is er soms een clash. Mijn collega’s zijn over het algemeen conservatiever dan ik. Als ze mij een salade zien eten noemen ze het konijnenvoer. En ook met MeToo hoef ik hier niet aan te komen. Maar ik ben onder de indruk van de kunde van de mensen hier.
Timmerman is een vak waarbij je goed moet nadenken. Je moet constructief denken, creatief zijn en je hersens gebruiken. Je merkt dat aan de mensen. Ze zijn niet dom, alleen praktischer ingesteld. Ik merk dat er een herwaardering van ambachtelijke beroepen is. En terecht.”
“Mijn ouders en vrienden reageerden positief. Ze vinden het knap dat ik de overstap maakte. Veel mensen om mij heen zijn ontevreden met hun kantoorbaan. Ik raad ze aan de stap te maken, maar velen vinden het moeilijk. Iets nieuws is eng.”
“Als ze de stap wel maken hoeven ze niet bang te zijn dat ze geen werk hebben. Er is zoveel vraag. Er zijn nu al gesprekken over klussen die pas over twee jaar kunnen beginnen.”
Door: Het Parool/Jaap MeestersBeeld: Nina Schollaardt
